Biter/Sen/Gidersen...(1)

Sükûnetim dışımda,
Haykırışım içimde olan bir gecenin,
Şafağını sökmekte yitkin bedenim
Tüm mutluluk benliğimden çekilirken
Hatıralar parçalıyor dört bir yanımı
Ne bir mutluluk,
Ne bir gülümseme,
Nede bir yaşama sevinci
Kalmaz hiç birşey dedim sana gidersen.


Fazla dayan(a)mam-
-Dizlerim üzerine çöküp
-Dişlerimi sıkıp
-Hançeri kalbime saplayıp
-Bitiririm bu hayatı sen gidersen.


Canım ecelin kollarına düşer
Ruhum dayanılmaz acılar çeker
Damarlarım kurur,kemiklerim erir
Bedenim zulme feryat eder
Gündüzümde güneş,gecemde ay kaybolur
Ve güngüzler gecem,geceler zindanım olur
Zaman durur hayat biter sen gidersen.


Hiç bir bulut şimşeğini çakmaz
Tabiata yağmur diye bir şey yağmaz
Çiçekler açmaz ve kuşlar ötmez
Zamanın duruşu günleri geçirmez
Aylar ağlar içinde haftalar bitmez
Yıllar mevsimi değişmez
Ve dünlerden hatıralar çekilir
Anılar biter sen gidersen.


Tüm umutlarım ortadan kalkar
Mutluluk diye bir şeyim kalmaz
Kurulan hayallerimin sadece adı kalır
Gülümseyen gözlerim kör olur
Gece tatlı ruyalarımı kabuslar basar
Uykular gözlerime haram olur
Bedenimde can biter sen gidersen.


Sana gitme diyorum.../

Gidersen;
Dünyam başıma yıkılacak
Gençliğim zamansız solacak
Hayatım birden bire kararacak
Bedende can,ruhta derman kalmayacak
Ve yaşamak için hiç bir sebebim olmayacak
Bağlanan umutlar,damardan işkenceyle sökülecek
Kurulan hayallerin çöküşü beynime mızrak olup girecek
Buna can dayanmaz hayat biter sen gidersen.
-
Hayatım seninle başladı,
Oda biter sen gidersen.../