Biz Neden Üşüdük Çetin

Ah be Çetin
kederli günlerimde
kader arkadaşım gerçekçi Çetin.
Biz tanyeri ağırırken
çehresi kararmış hüzünlü bulutlara mum yakmıştık.

Bir vucut,bir gövde ve bir baş, aynı ses
Aydınlıklara ulaşmak için karanlıkları koştuk.
Bazen gündoğdu meydanında
Zaman zaman çocuğu vurulmuş anaların yanında
yarınları kokladık.

Ah be çetin,kardeş çetin,sırdaş Çetin
Bundan böyle korkulu düşler görüyorum galiba
Hani sen o karabasanları hiç sevmezdin dostum.

Tüm değerler törpülendi,yok edildi,kokuştu
Etik kurallar meyhane masalarında
Kurtlar vadisini oynadılar Çetin,

Hani biz Anadoluyduk,Anadolu kokuyorduk
Kalemler buharlaştı,neden yok olduk.

Sen bodrum meyhanelerinde,musolini kokan
Ojeli ellere,rujlu dudaklara,başkaldırırdın
Bana Mustafa Kemal'leri,Mareşal Tito'ları
Vietnam'dan Hoşimin'i, anlatın derdin
Mazlumun yüreğne su serperdin.
Biz incir ağacına,ebe gömecine,
Memleket hasretine,şiirler yazarken
Sen hep gözbebeklerimde gülümserdin
Paslanmış prangalara mıhladılar gülen yüzleri.
Ateşsiz yandık,güneşte kavrulduk,Temmuzda üşüdük.

Bak Anadolunun kuytu karanlıklarında
yorgun bir çınar
Bu çınar vasiyet sahibini arar
Bu çınar kalemine susamıştır
Yanar yanar yanar
Yarınlara boy vermiş koskoca cüssesinde
Sararmış yapraklarda Kuvay-ı Milliye destanı var.

Biz Anadoluyduk,Anadolu kokuyorduk
Neden üşüdük çetin.
Kalemler buharlaştı,değerlerim kokuştu
Galiba kara kara düş görüyorum çetin
Biz neden üşdük Çetin
Biz neden üşüdük Çetin