Bu Ayrılık Değil!

gözyaşlarım yerlere dökülüyor tespih taneleri gibi
ve hüzün boncukları toplayıp yerlerine
pamuk ipliğine diziyorum hepsini...
boynumda hüzünden bir kolye,
senin yüzünden her kuşluk vakti,
aynalara bakıyorum...

bu nasıl ayrılık söylesene
ben her gece resmini öpüp yatıyorsam hala
hala çorabımın tekini bulamıyorsam
ve pantolonumun üzerine,
hiç yakışmayan bir gömlek giyiyorsam
hala trafik ışıklarına bakmadan atlıyorsam caddeye...
anlayacağın,
herşey eskisi gibiyse
biz ayrıldık mı sanıyorsun?
yanılıyorsun

bu ayrılık değil ki
ben senle yaşıyorum hala
senle dolaşıyorum vitrinleri
sana dokunduğum bütün mekanlarda,
şimdi hayaline dokunup,
bir yudumda içiyorum kahve niyetine özlemini...
ben sana alıyorum hala
çiçekçideki bütün beyaz gülleri...
birgün gelip koklamanı bekliyorlar evdeki vazoda...

ben sen üzülmeyesin diye yokluğunu göze alıp
yırtıp atıyorum cebimdeki tren biletini
daha neleri göze alıyorum bir bilsen
mesela,
yalnızlığımın kundakçısı zamana tutuşturuyorum kendimi
bir şişe şarabı, iki kadehe dolduruyorum her akşam
gittiysen,
şimdi yoksan
bu bir daha dönmeyeceksin demek değil ki
o yüzden bekliyorum hala
bu ayrılık değil biliyorum
kısacık bir mola!

alev alev yanan dudaklarımda,
dudaklarını
terleyen avuçlarımda parmaklarını hissediyorum
ben senle yaşadıkça
sana okuyup sana yazdıkça en depresif şiirleri
bu aşk bitmez biliyorum...
diliyorum çok yakında
nifak tohumlarını kuruturuz inşallah!