Bu Göktür Doğuran Seni

Avuç avuç rüzgarlar silkeler kuzeyin uç sınırına doğru,
Çehrende debelenip duran postmodern fırça darbelerini.

Kirpik uçlarını yakar güneşe inat kendinden geçmiş yıldızlar,
Mavinin esareti altında bir yudum yağmur için yalvarırken.

Bulut bulut dudağının arasından sızar paspas altı düşler,
Geçmişi olmayan,bugünü unutan,yarınlara dair.

Bilirim;gökkuşağının en ince tülünden düşmemek için,
Mehtabın çamurlu yarısına yeminlerin var senin.

Sunu;
/

Unutma;
Sen;
Hükmü çoktan verilip insanı dar ağacına uçurtma ile gönderen,
Bu kan ter içinde kalmış delikli göğün solgun,yitik kadınısın,
Unutma;
Bu göktür seni sen eden ve kıvranarak doğuran seni.

Hadi şimdi kanat çırp kendi aynana doğru,
Git;
Ben daha fazla sen olmadan önce.