Bu Kalp Çok Yordu Beni

Kasvetli rüzgârların hırçın dokunuşları
Çarpıyor yüreğime

Gözkapaklarımla örtüyorum şimdi
Bakışımdaki hüsranı
Görmesinler maazallah ne der sonra ahali
Kondururlar üstüne hicranın gölgesini

Bulaşır esmer tenine sinsice yeltenir hayat
Sevda yoksunu balçıkla
Deper devirir cümleyi öfkenin kızgın seli

Sahi o öylemiydi
Yok arkadaş kim dedi
Savrulur dedi/kodu
Onu kalbine kim koydu
Sığamadı dar geldi bir han istedi belki
Fakir yamalı bir kalp ne işine yarar ki
Ey şafak esintisi bana es efil efil
Hissettiğim bu sancı
Yaşadığıma kefil
Mor rengin asaleti
Biçilir mi kefeni
Ayrıntıya takılan
Bu kalp çok yordu beni...