Bu Sokaklar Bu Kadar Hüzünlü Değildi Eskiden

Bu sokaklar bu kadar hüzünlü değildi eskiden
bu kadar acımazdı ayaklarım asfalta basarken
yüreğimin acıdığı gibi
güneş gibi sararan yapraklar
hadi firar edin dallarınızdan
sokaklarda süpürgelerle kavga eden arkadaşlarınız var
sonra belki başka bir zaman ve mekanda
yeniden doğarsanız küllerinizden


Daha önce Hz.Süleyman'ın emrine girmiş
şimdilerde sabırlı bir rüzgar
havalandırır sizi göklere
çarpar durur yapraklara
insanların simasına yok yere


Bu sokaklar bu kadar hüzünlü değildi eskiden
sokak lambalarının altında
her zaman gizli gizli öpüşen bir iki çift olurdu
camlardan gizli açılan pencerelere inat


Yazın saklambaç
sabah güvercinlerin rüzgarla cengi
baktın ki arabanın kapısını kurcalıyor birileri
kafasına balkondan bir terlik
birazcık da sunturlu söv gitsin
ne ölüleri kalsın ne dirileri


Nerelere gittiniz
boyacılar simitçiler bozacılar macuncular
salına salına geçen genç kızlar
ahhh benim geri gelmeyecek gençlik yıllarım
hani şair demiş ya
''Memleket mi yıldızlar mı, gençliğim mi daha uzak''
yıldızlara bile gideriz de belki
bir gün önceye dönmek ne mümkün ki


Yüreğimi doruklandırıp sızlatan
adı da B ile başlayan kız
öyle arkandan melul melul bakarım
şimdilerde yüreğime
senin yerine başka sevdiklerimi takarım


Otuz yıl öncede sen buradaydın
merhaba dostum komşu bahçedeki çam ağacı


Şimdilerde ne çocuk var sokaklarda
ne de salınan genç kızlar
hüzünler oturmuş yüreğe öylece
yine de bilgisayarlara inat
erisin ey sokaklar aramızdaki buzlar...