Buyur Cenaze Namazına ...

Daha sana uzanmadan yolum ,
Zangoç ; gidişimin canlarını vuruyordu ,
Ne acelesi varsa !
Nihavent bir makam tutturmuş ,
İnce ince yüreğimizi buruyordu .

Gül mevsimine denk gelmişti sevda ,
Gülün ömrü nedir ki ;
Muhtemelen sonbaharı görmeyecekti ,
Farzet ki olmadı , o gül hiç açmadı .
Farzet ben yoktum , farazalara inanmasan da ,
Farzet işte ; son arzumu kırma ...

Biliyordun ki ;
Ecelin geleceği ,
Doğumun üzerine biçilmişti ,
Benim gideceğimin aleniliği gibi .
O sebepten ki ;
Karantinaya aldım , sakladım kendimi .
Kendi dikenlerimle kendime açtığım yaraları ,
Saracaktın ,
Merhem olacaktın belki .
İç kanamamı durduracaktı ; kimbilir ,
Avucunun içinde sakladığın şifa kıvamında sevgi...

Oysa ben ,
İntihara meyilliydim .
şimdi musallada yatan kalp ,
Kansız katliamımdan kalan canlı cesedim.
Haydi ; buyur cenaze namazına ,
Tenhalığına aldırma .
Bu sessiz tören de , benim seçimim ...

Sen ; tek kişilik cemaat ;
Söyle nasıl bilirdin beni ?
Ya da ;
Boşver , göm gitsin !
Yok ki artık bir ehemmiyeti...