Buz Saçakları

Kızılca kıyametin ortasında üşürdü sevgim
Senin adına ne çok şiir yazdım bilir misin ...

Gel , vur şimdi varsa yüreğin !
Vur ;
Bugün
Mısır piramitleri kadar dikim
Kehanetler saklıyorum yaşımda
En büyük felaketlerle gel
Sars temel taşımdan
Çivinin çiviyi söktüğü delik deşik bir duvarım
Yıkılmam .

Sanma, gebe bıraktığın ayrılıkla vurursun beni
Babamı , atamı verdim de toprağa, kurda
Ölmedim
Aşılıyım
Özlemle sindiremezsin beni
Vur kirpiğimin ucundan
Ağlamam
Dudağı bükülmüş bir gülümsemedir panzehirim
Genzime akıttığın zehirle yanmam
Tecrübe etmemiş miydin
Dene yine istersen
Yılan ol
Zehirle kalbimi
Ölmem .

Son şansların cesetlerini mumyalamadık mı
Tuza yatırdık gülüşleri, sızlar dillerimiz
Biz artık kum fırtınası değiliz
Katıp kendini cehennemi rüzgara
Çarpıp durma tenime
Yolcuyum ,
Yolumdan dönmem .

Tren raylarına serdim ümitleri
İlk durak Safa , son durak Merve
Zirveleri kar
Etekleri gelincik .
Buz saçakları olup yağma yoluma
Her oyununda sıyrıldım da bir oyunbozanlıkla
Soğuk yakar gelinciklerimi
Buz yanığı keser tenimi
Solarım
İflah olmam .

Kızılca kıyametin ortasında üşüdü sevgim
Senin adına ne çok şiir yazdım bilmedin
Aslında ben tüm şiirlerimi sana biriktirmiştim
Buz saçağı olup inersen yüreğime
Şiirim titrer , ben ölürüm .