Can Suyum

Yüreğinde yağmur damlası
gözlerinde çığ saklayan kadın
kimse bilmedi
her bakıştan ne kadar yara aldın
nisan sessizliğinde kilitlenirken dilin
kimse görmedi ne kadar ağladın...

Hani tutsam
yırtsam geceyi
ve yüreğini saran nemi atsam uçurumlara
diner mi yalnızlığın
ya da susar mı
duyulmayan çığlıkların?

Yüreği gece karanlığında
güneş kokan kadın,
yüzünü tek bir kez gördüğün
en uzaklarında kalanlar içinde ağladın
pencereme yansırken yürek yaşların
gözlerinin çığında devrilen yıllarını aradın

''off yüreğim daralıyor,
kendime sığamıyorum
canım acıyor!''
diyen sözcüklerde ne çok acı sakladın
kendinden bile saklandın
ve yüzsüz acıların koynunda
hep bir başına kaldın
sonra yine derin bir of çekip susardın.

Biliyor musun can suyum
sen her mevsim deniz kokardın
sen her mevsim
onca ayazına rağmen
bahar tadında bakardın.
bakışlarındaki yıllanmış aşkınla
hala ümitler beslerken
yürek dilini şarkı sözlerine gizlerdin
sızısı dünlerde kalsın diye
hiçbirimize tek kelime etmezdin...
Yanan gözbebeklerinle
çığların dönerken sele
bir tek sen ıslanırdın
biliyorum can suyum
sen gülerken bile
gözlerinde deniz saklardın
susardın ve ağlardın...

Hangimizin kirpiği ıslansa
canındaki dar ağacından sıyrılır
gözlerimize soluk soluğa
bir heyecan bırakırdın
sonra şen bir kahkaha salar
bizi güldürmeye bahaneler aradın
ama içini bizden saklar
ve içinden hep ağlardın
ah yüreği efkâr yeri
ah denizin mavi sesi
şevkati dostluğuna yüklü yağmur gecesi
ne aşk,ne dostluk vermedi hakettiğini
hiçbirimiz ısıtamadık
üşüyen ellerini
ve görmedik
gözlerine devrilen gecelerini.

not:Saygıdeğer ablam Arzu Özgüler'e yürek sesiyle kaleme alınmıştır.