Canım Ciğerim Mehmedim

Yollarını çok gözletme, git gel oğlum dedim teze.

Sözümü dinledin ama, sarıldın geldin bir beze.

Şapkan, künyen ve postalın, cennet kokun kaldı bize.

Canım ciğerim, Mehmedim; Sen yoksan vatan sağoldu.

Kaşın arasından girdi, yüreğime kahpe kurşun.

Evde seni bekliyordu, pastan, kekin, ekşi turşun.

Kansızlara ders oldu o, aslan, cesur, dik duruşun.

Canım ciğerim, Mehmedim; Sen yoksan vatan sağoldu.

Sana duamı ederken, ansızın o kapı çaldı.

İki yiğit, yanakları, seninki gibi al aldı.

Başları yere bakarken, o kara haberi saldı.

Canım ciğerim, Mehmedim; Sen yoksan vatan sağoldu.

Dağdan taştan gelemedin, yüreğimizi dağladın.

Binlerce çocuğu aldın, bu vatana sen bağladın.

Gözümden gitmiyor oğul, giderken nasıl ağladın.

Canım ciğerim, Mehmedim; Sen yoksan vatan sağoldu.

Bu gözyaşlarıyla senin döktüğün kan bir şereftir.

Senin kara toprağınla, vatanımız müşerreftir.

Senin babanım Mehmedim, bu ne büyük bir şereftir.

Gözün arkada kalmasın, sen yoksan anan sağoldu...