Çıban

ben de yazardım
bala batırıp kalemimi
satırlara sığmayan mutluluk ülkesini
olmasaydı düşlerimde
acıkmış çocuk gözleri

ben de indirirdim mor gecelerime
küme küme yıldızları
mavinin tüm tonlarını giydirirdim şiirlerime
talan olmasaydı yeşil bağlarım
barut kokmasaydı dağlarım
kanla karılan toprak
ayaklarımı dövmeseydi böyle
sırtını dönmek gibi kahpeye
bir adı da kalleşlik bunun
bir adı da vurulmuşluk
her neyse
nicedir sızlıyor
koca bir çıban gibi döşümde

bin yıllar öncesinden sesler duyarım şair
kevgire dönmüş uykulardan uyanıp
helak olan kavimlerin son çığlıkları
kargı gibi yağar üstüme

ah şair
ben de yazardım gül yaprağına
ayak basılmamış bir ütopya
sıkmasaydı şu melâl yüreğimi
ne çok bozuluyorum yalana
kan ve gözyaşı doluyorsa yeryüzü çukurlarına
barışım vuruluyorsa her doğduğunda
gel de yaz şair çiçekli düşlerini
gel de yaz kolaysa

hırs denen boz yılan
bir adı da ihtiras bunun
bir adı da teslimiyet şeytana
akıtır durur zehrini insanlığa
gözü kara isyanımın
deli sevdamın dizginini çözüversem diyorum
acep diner mi içimdeki fırtına


16 haziran 2008