Çıplak Ayaklı Mavi Çocuk Ağlaması
gir hadi içeri çıplak ayaklı çocuk
üşür ayakların sevda çiçeği gibi
gir sarsın seni kucaklasın
yok mu evin barkın senin
annen ya da annen kadar sevecek kimsen!
bilirsin kolsuz yalnızlıklar üşütür ...
zamansız soğuklar akasya gibi erken döker saçları
güneş el sürmezse yüzüne
ölür ayçiçekleri
çıplak ayakla yitik aranmaz ki!
düzelt boynunu hadi çocuk gir içeri...
kapat hadi
kapat çukurunu çocuk
kimsesizliğin ıssızlığın
ıssız ağlamaların sığmaz oraya
doldurmaz da hem ...
ama alışıksın sen belli
doldur o zaman
umutlarının yerine kahverengilerini...
somurtma ama yetim gibi
olmadı evet olamadı
kuş pırpırları çıktı yüreğinden uçtu
uzaklara
ah uzaklar ah...
pürmüzle ışımaz ama dünya
döner belki hem geri !
dönmedi mi?
dönmez mi?
sordum sadece ...
peki...
at o elindeki defteri , resimleri
baksana esrik sayhaları kalmış sadece geriye
musaf gibi tutma öyle yavrucak
tutma çocuk
tutma...
duymadı anlamadı ne yapalım
evet
çok
çok sevdindi....
bilmem mi
ne bıktım dedin ne de çok uçuk
ama bak uçuverdi...
tüm kabullerinle yetinemedi demek!
yetmedi kabullerin
üzülme hadi
başka yerden fırlatırsın sen de taşını mavilere
olmaz mı..
olmasın iyi....
susma çocuk susma
konuşsana
konuş hadi
ihanet demez dilin bilirim
ihmalden öte konmaz ihtimallerin..
ama...
gitti bak
ayakkabılarını da almış üstelik
üzerine basıyorsun düşlerinin!
mavi g/izlere bakma öyle
bak kararıyor gittikçe ufalıyor izleri
yüreğin büyüdükçe...
hem kim dedi sana tüm dünyanı ver
kim dedi dünyanı doldur ceplerine..
kim dedi sana annenden bile çok sev diye...
yutkun mavi çocuk yutkun boğulma
ağla ;
ağla ,korkma
uçur yaralı güvercinlerini boğazından
hadi
sok bebeklerini tekrar gözlerine/yerine
ıslanınca girer belki !
girmez mi...
tamam sustum...
unutmazsan unutma da
dünya avuçlarına sığmaz ki
öksür hadi öksür eksikliğini savur
havaya ödünç ver bari...
olmaz mı !
peki...
yok yok ağlama artık sustur mavilerini!
boşalt ceplerinde/kini hadi
giy ayaklarını
ört mavilerini
utanma!
giyinik çıplaklık utanılacak bir şey değil ki!
sus çocuk sus ağlama
şimdi beni de...
bazen duygularımız bizi ele vermeye çalışır biz bastırmaya çalıştıkça o habire üstüne gelir.aslında korkarsınız insanlardan.paylaşmak istemezsiniz.içinize de dar gelir artık.işte o an şairin yaptığı bu yola başvurursunuz.korka korka bu satırlar dökülür dizelere.şair kendinin anlaşılmasından korksada bir nevi rahatlamıştır.bu şiirde çok şey saklıydı.okurken duygu seline kapılmamak elde değildi. senin kalemini okumak büyük keyif abisi... o güzel yüreğine sağlık.hayat sana gülen yüzünü göstersin.sevgilerimle...
Pedagogların bile zor yapacağını yapmış şair. Çocuğun düzeyine inmiş ama duygularında ve davranışlarında özgür bırakmış onu. Kendi yargılarının onamasını beklememiş. ("Ceplerinde/kini" iki anlam içeriyorsa da çocukların kin tutmadıkları bilinir.) Ağlamaksa çok çeşitlidir. Bu çocuğun ağlatması karşısında, şair,ağlamayı şiirinden sonraya bırakmıştır. Artık,sıra okurlardadır:"Sen ağlamaaa,ben ağlayııım..."
K u t l u y o r u m .
" hem kim dedi sana tüm dünyanı ver kim dedi dünyanı doldur ceplerine.. kim dedi sana annenden bile çok sev diye... "
düğümün çözüldüğü yer..ve bir adamın neden çocuklaştığı..
tebriklerim çok..
Bir daha böyle şiir yazma şair ! Ya da uyar , okumasın hassas insanlar . İçime oturdu kederi mavi bir çocuk . Tut elinden o çocuğu kurtar !
😙 sus çocuk ağlama bizide ağlatma serhat kardeşim muazzam bir şiir daha okudum sayfanda kalsın saygılarım 👍👍👍👍👍👍👍