Çocukluğumuz

Bitti doludizgin savaş
Nihayet doğdum
Hayatın İçindeyim
Henüz bir yaşındayım

Sahip olacak şeylerim
Güzel bir anne sütü
Güzel bir yatak
Ve
Üstünde dönen beni
Uyutan oyuncaklarım

vakit sabah
Yaş iki yürümeyi
Deneyebilir miyim
Ya da emeklemeyi
Belki biraz daha zaman lazım

Şimdi anne baba deme vakti
Güzel mimiklerin getirdiği
hafif bir sesle
O zaman bizi üç'e yetiştirmiş
Emekliyorum dizlerimin
Ellerimin güçlü direnişiyle

İşte böyle bizim çocukluk
Dünyamız bu kadar güzel
Akıyor çocukluğumuzun
Sevinç dolu hayalleri
Büyütüyor bizi

Keşke çocukluk dünyama
Geri adım atabilsem
Oyuncaklarımla evimi yapıp
Bozabilsem yeniden
Keşke...