Çocuktum Ben... Büyüttünüz Kurşuni Heveslerinizle!!!

Masmavi gökyüzünde
Çocuğum ben
Arkadaşlarımdır bembeyaz güvercinler
Gündüz neşem
Gece hayallerim
Süslerim güneş, ay ve yıldızlar
Beyaz bulut ellerim
Martıların sırtında denizin tuzunu içerim...

Bir elimde elma şekeri
Bir elimde topaç
Döndükçe renkleri
Kahkaham şen yazların meltemi
Doğa haykırır
?'Sen çocuksun!!!''

Bu ses de ne, kulaklarımı sağır eden?
Nerden çıktı şimdi bu duman?
Bu koku da neyin nesi?
Kan kokusu bu evet,
Kan kokusu!!!
Korkuyorum anne tut ellerimi
Anne!!! Anne!!!
Duyuyor musun sesi mi?
Anne!!!
Korkuyorum, bırakma beni...

Gündüzü karaya
Geceyi kırmızıya boyamış birileri
Birileri mi?
Kim bu yüzü buz,
Yüreği taş,
Elleri nefretin hangi dengi adamlar?
Kim bunlar anne, kim?
Korkuyorum ne olur duy sesimi...

Çocuktum ben,
Hayallerim vardı benim
Daha babamla masal kitabımdan
Kahramanları seçecektik...
O prensesin merhametli kral babası,
Ben peri kızı olacaktım...
Annem gelecekti yanımıza
Elinde bir bardak sıcak süt
Biraz da kakao katmış
Mis gibi kokacaktık biz
Heyecan, neşe, gülümseme
Kokacaktık,
Sevgi kokacaktık...

Ya şimdi;
Her yer siyah,
Her yer barut duyusu
Evler yıkık
Çiçekler solgun
Arkadaşlarım saklambacın en kuytusunda
Bebeğim kırılmış, biraz da kirlenmiş
Ağlamasın ama...
Oda ne!!!
Bin parça komşumuzun cansız bedeni!!!
Anne, üşüyorum
Tut ellerimi, beni bırakma...

Oysa,
Çocuktum ben
Yüzümde güller
Yüreğimde mevsimler açan...
Gökkuşağıydı uçurtmam
Güvercinlerim gibi
Parçalandılar...

Çocuktum ben...
Ne olurdu, ne olurdu
Kurşuni heveslerinizle beni büyütmeseydiniz!!!
Ne olurdu
Beni sevgisiz, kimsesiz
Babamsız, annemsiz
Öldürmeseydiniz!!!
Soruyorum şimdi, soruyorum size
Söylesenize,
Çocuk olmanın anlamını bilmez misiniz siz?
Siz kimsiniz?
Ne olurdu, ne
Siz de birazcık sevebilseydiniz!!!

*) Renkli dünyalarında kurşun ağırlığını hisseden tüm savaş çocuklarına, Filistin çocuklarına...

12 Ocak/1 Şubat 2009/İstanbul