Dağlar

Kıvrım, kıvrım uzar, yükselir gider
Doğayı bürürsün harmansın DAĞLAR
Onca dert dökerler tutmazsın keder
Merhemle vurursun dermansın DAĞLAR.

Kollarından kaynak verir çağlarsın
Yangın, erozyonda içten ağlarsın
İnsanlığa hizmet, yarar sağlarsın
Tükenmez gurursun kirmansın DAĞLAR.

Huzur arayana cennet olursun
Sende hayat bulan sırrı bilirsin
Cümle mahlûkata mesken olursun
Saklayıp korursun mekânsın DAĞLAR.

Aşıklar türküler, destanlar yazdı
Köroğlu at sürüp üstünde tozdu
Maral sevdasına avcılar gezdi
Salınıp yürürsün elvansın DAĞLAR.

Ne savaşlar gördü, eteğin başın
Vatansa kutsaldır, toprağın taşın
Tahmini hesaplar bilinmez yaşın
Nesiller görürsün seyransın DAĞLAR.

OZANMERDAN derdin döküyor sana
Tüm nimetin akar insandan yana
Başında yükselen onca dumana
Meydan mı verirsin devransın DAĞLAR