Demlenmiş Ihlamur Kokusundan

Çıkmaz bir sokakta başladı 

Zamanla tutuştuğum kavgalar

Ben akışından şikayetçiyim anın 

O ise arkada bıraktıklarımdan 

Oysa bir ağaç gibiydik ikimiz de

Yıllardan habersiz 

Geçiyor ömrümüz 

Karanlık sûkun içinde  

O ne istiklaldir ki 

Peşine düşmüş tüm uzuvlar

Lakin gözlere aitti o

Dışarı akmamış yaşların 

İçerde hüküm sürdüğü 

İstikbalinden habersiz gözlere 

Ne kadar içler acısıdır 

Şu kör yılların hâli 

Tıpkı insan gibi 

Ne aldıkları belli hayattan 

Ne de verdikleri 

Oysa ıslak kokuyordu 

Mazilere serpilmiş hasretler 

Geziyor şimdi bezirganlar 

Esaretten kurtulmuş çıplak gönüllerde 

Bir arayıştır ki onların 

Hudutlara sığmayan bir kalem gibi 

Tutanından yoksun okurundan yoksun

Çekilmiş kabuğuna sayfaların 

Uyuyor ağır ağır 

Gözleri açık bakışları ince 

Ve insanlardan uzak

Bir şair uzanmış toprağa 

Onun saçlarındaki beyaz 

Tüm beyazlardan temiz

Gözlerindeki yaşlar 

Tüm yaşlardan ıslak 

Düştüğü  karanlık dehlizler 

Hepsinden kör 

Hepsinden derin

Oysa bir şair saklıdır 

Tüm benlerde

Kimi koparır zincirini 

Çıkar kafesinden sayfalara 

Kimi ise mahmurdur kafesinde 

Demlenmiş ıhlamur kokusundan