Denizler Kadar

susuyordum
suskunluğum ıslaktı
bana benziyordu duvarlar
karanlığın ruhu gölgeme saklanmış

bulut doluydu gökyüzü
çoğu ağlayacak

yağmur
sessizdir

sözcüksüzdüm gecenin bir yarısı
tanıdık gelmedi ayışığı
kum saati fırtınaya yakın

belki bir çığlık
gök gürleyebilir

yalnızlığım silah kuşanmadan
gözlerimi yerden kaldırmalı kapıda duruşun

şiirler de zatürre geçirebilir
kış gibi üşüyorum
bir yük gemisi kadar müzik iyi gelebilir
ve dolaştığı denizler kadar seviyorum demelisin...