Destansı Mektup

Sesimi gözlerine astığımda saat erkendi.
Hiç bir şair, şiir doğurmamıştı henüz.
Sen,
sana dair,
bana dair,
martıya,
gemiye,
denize dair yazamamıştın daha dizeleri.
Sesimi yüreğine astığımda,
yüreğinin sesi, soluksuz kalmıştı.
Denizin sesinden önce
gözlerimin sesini duydun
sesimi gördün önce.

Sudaki ayak izimi gördüğünde tan ağarmamıştı daha
Kumsala yazdığım şiirimde vardın.
Dalga oldun da sildin süpürdün duygularımı.
Sevilerimi dalgalarına kattın sevgili.
Oysa aşk,
yabanıl dünyalarda bile vardı.
Börtü böcekte vardı.
(Isırgan otları sevdalıydı mesela kızların bacaklarına bilirsin)
Güzellik boyda olsaydı eğer,
devede de vardı bu dediğimden.
Aşk türküde olsaydı yalnızca,
herkes ıslıkla olsun yapardı kendince bir türkü.
Her aşık ozan kesilirdi başımıza.
Bağlama tezeneyle anlaşsaydı hep,
Ben! için vururdu tellere.
Teller ağlar, sen ağlar, alem ağlardı bu sevdaya.
Kerem, bir daha yanardı Aslı'ya.

Sen sevilerimi katleden,
'hünkar beğendi! kıvamındaki selvi boylum,
şimşir taraklım,
gözleri ceylandan güzel olmayan sevgili.
Gecelerimin katili !
Beni, şair modelindeki cüceye benzeten sen.
Yazabilseydin keşke
aşkın en sonsuz olanına bir güfte.
Islıkla olsun çalabilseydin bir gün.
Çalamazsın.
Çalmak için, sevmek lazım.