Dezenfekte Acılar

Geriye saramıyorum artık kaseti
Anladım, telafisi yok ömrümün.
Oldu bittilerin bir yerindesin;
Kısa veya uzun vadede hep aynı acıyı kazandırırsın bana.
Hüsnü kuruntularla dolu yüreğim!
Bir yanım beni sevmediğine ağıtlar büyütür,
Diğer yanım vazgeçmelerin siyahında.
Ve ben her sabah bir intihar çığlığını gömerim topraklarına.
Gelip içime oturmuşsun,
Hatırın var! Kapı dışarı edemiyorum düşüncemden seni.
Sırtımı dayayıp suskunluklarıma,
Gitme kal diyemeden
Seyirci kalıyorum terk edişlerine.
Sensiz kalma hakkımı kullanıyorum,
Artık yayla rüzgarlarının bana getirdiği senlerle
paylaşıyorum bugünümü,
Yarına da kalır mı yanağımdaki tebessüm
düşünmeden umarsızca.
Çiçekler topluyorum sana yangın kırmızılığında.
Çoktan terkedilmiş sevgileri sahiplenip,
Sana vermek için buketlerin arasına sıkıştırıyorum.
Sonra hiç benim olmadığını hatırlıyorum!
Yüzümdeki sevinç yerlere düşüp paramparça oluyor,
Bağrıma basacak vedalar arıyorum; teselli avuntusunda.
Vedasız ayrılıklar görüyorum; çimenlere bir çığ gibi düşmüş
Yayla rüzgarlarının bana getirdiği yalnızlıkla,
daha çok gömülüyorum karanlığa.
Melekler iniyorlar semadan,
Dezenfekte edilmiş aşklar koyuyorlar önüme.
Hepsinin sonunda mutluluk olan,
Bana bahşedilen son günah hakkımı da kullanıp ille de sen diyorum
Çarmığa geriyorlar bendeki senleri
Bir ikindi vakti telaşında
İmkansız aşklar mezarlığında buluyorlar leşimi