Direnen Şiir

Adın özgürdü gelişemedin belki tanımdan
Hoşlanıyordun özendiğine
Arınamadın içindeki eksi yanından
Kimlerle bezenmedinki
Varlığını ispat için
Kimi nesirle suçladı bir ömür boyu
Neler çekmedinki
On birinci köyde muvakkat yalınayak
Direnen şiir,



Seni yazdım büyük puntolarla
Yinede okunmadın
Cibilliyetinden soydum iliklerine değdim
Özeline dokunmadım,

Sen zirvelerdeydin bir zamanlar
Kemal yutkunurken hürriyeti
Vatan şairlerin vardı
İklimler essede kahir,


Akifin kaleminden coşarak besleniyordun
Bir badireden geçtik vatan aşkıyla sızlanıp
Demleniyor imanla süsleniyordun,

Necip'in elinde oynadın durdun
Şimdi ne oldu Duygularmı zayıfladı
Her yanın tehir,


Evrenseldir diyenlere sormadım bade-i aşk diye
Sunanlar ne buyurdu,

Nazımın kalemine sığıntılar girdi imgelere boğdular
Bu güzelim yurdu,

Elimi başıma aldım düşündüm derinden
Yazsam mı dedim kara gözlümü sevda çeken
İzlerinden,

Bırak diyor bana kalemim şiir diye
Duygularını belletme
Baklava mahkum oldu mahkemede
Ağzın tadıydı
Müeyyidesi uzun'mehil'


Düşün diye yazdım yoksa şiirle ne geçmişim vardı
Tümceleri zedeleyenler
Hangi cümlelere abandı,

Yazdıkça seni eleştiri alıyor bozuluyor
İnsicamım,

Oysa seni anlatmaktı
Anlaşılsaydı meramım,

Konu dağıldı toparlamak lazım
Dönerim gidişim meçhule değil
Seni ihmal ettim bilirim
Evveli ahır.





22.11.09