Dönme Sen

sen
aynalarımın sırrını döken
döküldükçe beliren
bu yüz senin mi
yine gözlerini esirgeyen


hoşçakal demedin giderken
geldim de dememiştin zaten
seni sensiz yaşadım
bir vardın
bir yok
sahi var mıydın
anlayamadım tükenirken


mutlu ol dedim ya demin
içimden bensiz olma istedim
ah değil de
hani ne bileyim
olamazsan belki dönersin

hoş dönsen neylerim
gidebilen yine gider bilirim
gitmesen de sürer ürkekliğim
gölge düşünce aşka
karanlığına düşer içtenliğim