Dudaklarımın Zekatı

Ellerim yok...
Bir kızın gülücüğünü yakıyorum
Dünyanın en tenhasına sığınmışım
Isınmalıyım
Sunun gülücüklerinizi bana...
Nereye gitsem
Ellerinizdeki kokmuş düş kokusu
Vurun beni dayanamayacağım...
Çek ciğerlerine
Yalnızlık çökmüş bir şehrin
Son nefesidir dolacak olan
Kurutulmuş aşklar asıyoruz
Çamaşır tellerine
Bembeyaz acılar iki
İki kere çitilenmiş düşler...
Hadi eksik kalıyor şiirim
Ne koparsa gönlünüzden
Birkaç harf atıverin hayrına
Söylesene
Şimdi hangi tanrı bağışlar bizi
Gidip tapınmalı
Son söz bu
Dudaklarımın zekatını vereceğim aç ellerini..