Düğümlenen Anılar

Ne zaman keman sesi duysam;
Alır götürür beni o günlere.
İnce bir sızıdır içimde.
Geri dönüp maziye baksam.
Anılar yüreğimi dağlar.
Kim bilir hangi ilkbaharda,
Yeşerecek kuruyan dallar.


Hey gidi günler! Nerede kaldı,
Hayatı toz pembe gören,
Uçarı ve romantik o kız.
Bir bir gözümün önüne geldi..
Eski kulübe çoktan yıkılmış.
Tahta köprü de yok artık.
Ooof! Hüzünlendim yine...


Sahiller şimdi bomboş...
Rüzgar söylüyor bizim şarkımızı..
--Hani o bırakıp giderken seni,
Yüzüme bu türlü bakmayacaktın---
Yanıma uğramaz oldu martılar.
Özgür değiller artık.
Fırtınadan kırılmış kanatları.


Çözülür usumda düğümlenen anılar.
Yeniden mutluluğu tatmak için,
Her zaman rüyalarıma girer.
Bu gece mehtapta yok.
Sadece sönük bir yıldız.
Çok uzaklardan göz kırpar
O da tıpkı benim gibi yalnız.


Bir zamanların Konservatuar keman bölümü öğrencisinden

Şiirkolik Seçici Kuruluna teşekkür ediyorum