Düş Kırığı

/ kalabalıktır yalnızlık, sonra
derin bir yalnızlık, kalabalık../

kovalar daldırıyorum
düşümdeki kuyulara
birden
ağlıyor gökyüzü, taşıyor kendinden...
sığmıyor bulutlara
ömürlerimizin ünlem öyküsü...

her ayrılıkta yas mı tuta şehir yoksa
şehir mi yaslanır göğ(s)üme..

kim üşür yalnızlığını ?
kim saklar koynunda aşkları ?
kimse hatırlamayacak mı unutuşlarını
kimse... kimse unutmayacak mı hatırlayışlarını?

/ yalnızlıklar, kalabalıktır...
her kalabalık, derin bir yalnızlık.../

servi susuşlarını konuşursun
bulanık renklerin suskun şafağında..
bulutlar öpüşür
kendine sığmaz gökyüzü
kentine sığmaz...

sızmaz düşlerine hiçbir öpüş
hüzün yakışır anılarına biraz
birde saklı bir gülüş...

/ düşünün döşünde gülüş yarası
yaranın gülüşü; düş kırığı.../