Düş Nöbeti

/Yemyeşil bir ovanın tam ortasında,
Aralarına ince tüller çekilmiş parmaklarımın,
Başına buyruk hesabı ile,
Yirmi ikisinden gün almış tam yirmi beş yaşında,
Bir de her baktığına meydan okurcasına,
Gözlerim dik sitemleri ile,
Bozgun semada,
Cebimde de,
İkiden fazla üçten az cam kırığı/can acısı,
Öylece durmaktayım,
Öylece durmakta./

Çevremde manevi renkleri ile kelebekler,
Narin/sevdalı halleri ile uçmakta,
Kanat çırpışlarını tümüyle yürekten hisseden,
Dokunaklı tarafım/yine düşüyor,
Her zamanki doğrusal yanlışına,
Bakmayı bilmeden burnunun ucuna,
Dokunmaya çalışıyor,
En ulaşılmaz mesafede ki billur kanatlara.

/Ardından/
Bir ses duyuyorum uzak sandığım yakınsallıkta,
Bir nefes,
Sahibinin çehresi belirsiz/kendi silüet,
Cismi,
Engin maviye dönük uçurumun kenarında,
Öyle bir nef(s)es ki,
Hemen sarıyor içimi...

/Sonra/
Hislerim karışıyor baldıran zehrine,
Sol yanım boyun eğiyor acı bir esarete,
Gök kararıyor,
Yer yarılıyor,
Kadranlar cellatlarını üzerime salıyor,
Ve...
Ben uyanıyorum,
Kan ter içinde boğazımda düğümlenen kelimeler ile,
Simsiyah geceye...

Aynı rüyanın kurtuluşu olmayan girdabı içerisindeyim,
Belleğimde her şey çok net,
Lakin tek iz bırakan,
Gönlümde,
Zihnimde,
Sensin/sesini duyduğum ruhunu hissettiğim çehresiz silüet,
Son olarak şunu da iyi bil ki,
Ben hep seni beklemekteyim,
Seni beklemekteyim...