Düşe Düşünür Dururum

Ezilince bir yaprak
Ayakların altında
Ne suçu var ki onun
Düşünür de dururum



Kendimi bir boşlukta
Savurur avuturum
Kutupta bir yaz gibi
Kavrulur da dururum



Susadıklarına
Kana kana
Ulaşabilmek için
Daha kaç fersah yol almak gerek
Düşünür de dururum




Başak buğday verince
Yeşerince tarlalar
Kuşların cıvıltısı
Kulaklarımı kaplar



Atmayınca uyku hapı
Daha dinç kalkılan sabahlar
Yaşadığıma şükreder
Her seher tespihe dururum



Zuhur edince akılda
Açılınca son perde
Doğruluklar izinde
Düşünürde dururum




Korkulara esir olan
Ne çok insan tanırım
Hepsinin hikâyesi
Yazılmamış sanırım..