Düştü Dün Gece Ellerimden Şehir

Düştü dün gece ellerimden şehir
Tutunmuştum, beton yığınları arasında
Çığlık sesli, yaşam türküsü kulağımda
Yılgın bakışları taşımıştım..
Yolun yarısında, ağrımaya başladı dizlerim
Yağmur damlaları sızılara karıştı
Ben eksilen hayatları izledim...
Kıblem, çocuk masumluğuma bakar
Asi genç kızlığım öfkeli
Büyük kızlar evden kaçamaz!!!
Kaçan, maviye özlem duyan gözlerim
Ellerim körfeze yakaramaz
Körfez susar, ağlayamaz
Yeniden doğuş bekler,sevimsiz fotoğrafımı
Coğrafyası bulunamaz..
Düştü dün gece ellerimden şehir
Doğumum düşecek yakında, üşümeyecek yüreğim
Gözlerimden kırgınlıklarım sıyrılacak
Söyleyemediklerim, son kahkahamda yiğit
Vakit, yanılgıları doğrultmak için yitik..

Düştü dün gece ellerimden şehir
Yolunu kaybetmiş ümitler arka cebimde
Kimlik kartım konuşmaz artık onlarla
Doğru adres, çizilmiyor ki sayfalara
Yalan da söylenmiyor
Zamanı belirsiz bir masal çağırsa, gideceğim ama
Şehir düşüyor
Gerçekler ellerimi bırakmıyor..

Serpilecek üzerime bir avuç toprak
Ve sen özleyeceksin
Esmer gülüşlü şiiri
Tek ihtimal bu şimdi...