Duvarlar
Duvarlar
Bizim duvarlarımız
Yeşil pembe mavisiyle
Giyiniktir kuru duvarlar
Lacivert füme grisiyle
Çıplaktır ıslak duvarlar
Hangisine yaslansan görünmeyen çatlaklar
Dıştan örülen duvarlar önce içeriden yıkılır
Duvarlar var
Kiremitten kerpiçten..
Alçaktır yüksek değil şeffaftır kalın değil
O daracık duvarlar senin duvarların mı?
Henüz çizil(e)memiş resimleri
Siyah beyaz fotoğrafları
Ve arkasında saklanan hayallerin
Tuvali beyaz fırçaları gökkuşağına bulanmış
O duvarlar mı senin duvarların?
/Haydi al fırçanı eline
ve çiz hayallerini tekrar
Onlar senin
Gökkuşağı hepimizin
Resmini çizebilir(mi)sin/
Duvarlar
Dışarıdan görünen soluk aldatıcı
En altta saklanan sarımtırak bulamacı
Ve kendi rengini bile unutturan
O unutulmuş duvarlar senin duvarların mı?
/Çık öyleyse duvarların ardından artık
ve yaz unutulmuş ne varsa her şeyi tekrar
Yapabilir(mi)sin/
Derinlerinde kalan asil renkleri
Başta pembedir belki de uçuk mavi
Ve günden güne kalınlaşan
Ve gittikçe koyulaşan tonları ile
O terkedilmiş duvarlar mı senin duvarların?
/Hiçbir renk gizleyemez asaletini
ve terkedilmiş olamaz hiçbir canlı
Sen terk etmedikçe hayatı
Dönebilir(mi)sin tekrar/
Sesler sızan zayıf ve çatlaklardan
Geçip giden öylece hayatlardan
Ve zayıfladıkça arkası görünen
Ve hala yıkılmayan dimdik duran
O cesur duvarlar kimin duvarları?
Duvarlar korur
Duvarlar mahpus olur kimi zaman
Hayatlar yazılır dikenli duvarlara
Sessiz ve zamanın dışında yaşar onlar
O yelkovanı durmuş duvarlar senin duvarların mı?
/Ki o duvarlardır en zor yenilenen
Lakin yoktur hiçbir duvar tekrar örülemeyen
Örebilir(mi)sin tekrar/
Hayata çizilen kadın duvarlar var
Dondurucu sıcaklıkta köhne dururlar
Ayıplanmış ve kördüğümdür onlar
O acımasız duvarlar kimin duvarları?
Ve ıssızdır köprü altı duvarları
Dondurur yaslananları
Ölü sandığımız yok sayılan
O hayalet duvarlar kimin duvarları?
Ki o duvarlar da bizim duvarlarımız
Gör artık..
Dokunabilir(mi)sin sevgiyle
Ve bakabilir(mi)sin yüz çevirmeden tekrar
"Ateş düştüğü yeri yakar"...
03 Ocak 2010 İzmir
ayakta alkışlıyorum güzel şiirinizi
tek kelimeyle mükemmel😙😙👍
çok güzeldi..
sevgiler.
Sevilnur hanım bir şiirden sonra üslup değiştirdi. Eskisine göre daha güzel bir üslup bu. Dizeler kısaldıkça sözcüklere daha çok anlam yüklemek gerktiğini düşününce şiirde olması gereken en önemli özlliklerden birini yakaladı. Çam'ın mamak hapisanesinden kaçarken duvara yazdığı sloğan kadar güzellikler taşıyor şiir. " Duvarlar/duvarlarınız/ vız gelir bize vız.." şair çevremizi saran çeşitli engelleri bir duvar olarak düşünmüş. güzel bir buuş. Sonra o duvar duygusuz insanlara dönüşür. içinde çatlaklıklar taşıyan insanlara. " İnsana yaslanma ölür,duvara yaslanma yıkılır der atasözümüz" şair kimi insanlar için istisna yapar bu öğüdü. o istisnai gördüğü duvarlar öyle sağlam taş duvarlardır ki ilkeli onurlu insanlardır onlar, onlara sırtını vermek gerekir çünkü asla yıkılp senin sırtını yere getirmezler.. kadın duvarlar ise içe kapalı olanlar olarak ayrı bir tespit olur. Sonra yoksulların duvarları vardır yoksayılan... Şimdi şairin iletmek istediğine gelelim, "Ki o duvarlar da bizim duvarlarımız Duy artık Dokunabilir(mi)sin sevgiyle ve bakabilir(mi)sin yüz çevirmeden tekrar Ateş düştüğü yeri yakar..." duvarların sevgiyle yıklıacağına inancın vurgulanmasıdır bu. Tebrikler.
temanın işlenişi kesinlikle harikaydı..ve duvarların her ensantanede zengin anlamlar içermesi apayrı bir tat katmış şiire..bütünlük oldukça anlamlı ve şiir, dozunda şaşkınlıklar yarattı sonrası hayranlığa dönüşen..
kesinlikle çok sevdim..
tebriklerim çok..