Duydunuz mu Çocuklar

duydunuz mu çocuklar
gittiler bütün devrimci abiler
aksak topal
yer yerinden oynarken öğreniyordum bir zamanlar
bir anı kaldı bende eciş bücüş
yangın yeri belleğim
off
-uçurtmam sarı bağlar
kısaca mücadelemi çaldılar


gördünüz mü
aşiyan
adım adım yaş tahta senden yana kalan bir sen
bu ne ki
çeperini arşınla
bak
kimse yok tanrıdan başka
tattım
gün ola harman ola
annenin kokusu bile efil efil esmez sırdaşın akşamlarına
o ki
tutun
tutun aklına


ister dinle
ben ettim sen etme
o kadarda bağdaş kurma hayallerine tükenir elma şekerlerin
kalırsın tatsız karanlıklarda sadece avuntu Polyanna
hani inanda
fazlaca inanma
zira
hayat fırtınalı macera
zor
ancak
kolay
senden başka kimse yok aslında
muhteşem ipek yolu
gök
kubbe
tanrı bir de

dokun duygularıma
gecikmişliğime
pişmanlığıma
işte
ne demeli elemime
sahnemin son perdesinde zifir dolanmış güvenime
medet umduğum insan suretlerine
sonradan açmış fikrimin ince gülüne
ahh
dokun pervin eceme

düpedüz emsalim
ne olur bilmişliğime sayma dokun ilm aşkıma
masal ve gerçeği yaban ellere adadımda sübyanca
şimdi
balçık günlerim ömrümün dante zamanında
çekinmesem sizden
intihara akacak hücrelerim öyle tanrımı kaybettim şu ar sahnesinde
oysa aslı astarı yaşam kısacık nefes almak tadı damağında
yoksa yaratırmıydı Yüce

çocuklar
çocuktum bir zamanlar
abdal başım
esasında yağdan kıl çekmekmiş yaşam
yanılttılar
ve
sustum
dedim ya ızdırap çemberim ki şaşkın bir emsalim


sen
bak yüreğinin sesine ilkin akıl döngüne
sakın
sakın
sakın ha geç kalma
tanrım aldatmaz
duydunuz mu çocuklar
ne varsa sende
hadi
yak
benim içinde bir ışık yak kendine
bilseniz nasıl hasretim saadet uçurtmaları uçuşan göğe...