Duymaz

Gece

Bir sürü karanlık İçi dışı görünmeyen bir derinliktir Gece sesizliğin çığlının attığı zaman Tüm yelkenler suya iner Gök kapanır, İnsan gece büyük bir okyanus İçinde yol alır.

Gece; İnsanın kendi ile kalmasıdır, Bu zaman acımaz Sorgular birbir Bildiğin ışık aydınlatmaz içini Gece Bir güneş bırakır düşüncene.

Gece; Kara gözlü dev bilge Nasıl ki bu inziva hali derinden Gök gürültüsü gibi gelir ya Tüm karabasanlar hortlar Gece büyük kara bir nehir olur akar Hayalinle parlak olur istersen Gece, alıp aklını Dünyayı dört döndürür ya, Gece sır içinde sır buldurur; Sabahtan daha bir aydınlıktır Anlayan, dinleyen gönlüne...

Ben duydum, sözlerini... Mükemmel bir salisma yine... Tebrik ederim....

Özellikle geceleri gelen ve geldiğinde nedenleri ve sonuçları ile hırpalarken "sık sık olduğu gibi gün doğuran keder", duymaya değil, duyurmaya programlıdır. Kutluyorum.

kalem ele alınır,, düzensiz üç, beş satır yazılır ama duymaz..

alkışlar kalemine nilgün.

"Büyür gecenin elleri!" Aslında bu bir başına şiir olmaya yetecek kadar güzel.Bazı cümleler vardır,karnında dokuzunu birden taşır ama doğurmaz.Bunu hissederiz.Anlamakla duymak hiçbir zaman kardeşçe geçinemezler.İnsanın mutsuzluğu da buradan gelir.Gönlüyle gözleri gibi...Yürekten kutladım.Selam,saygı...