Ebruli

sen tozlu kitapların gizemindeki utku
gözlerinden linyit taşan 'uzak siyah'muamma
içinde kudurur deliliğin bazen de
çekersin hayatın gri perdelerini
derininde dalgalar kudurdukça
kan revân kalır sahillerin
kendini kırarsın acılarda


ve
kurumayan kanatlarında dalgın albatrosların rotası
hedefsiz kervanlar yollarsın uzaklara
kirpiklerinden akseden hicran-ı ferman
karanlık
hep karanlık neden
saçında siyah gögsünde siyah zifiri
tabiat yeşilin kıskacında bak
süreyya da yorgan mavili
suskun dillerin karanfil kokusunda mayhoş
her yanın ebruli..


desem ki
fettanısın hayali bayram sevinçlerinde
ya da sert esen bir poyrazdan habersiz
okyanus dibinde uyuyan bir anemon
şiddetin de sana haz sessiz bir gürültü ile gelir hep
sukünetin de başka bir ahraz
alevi korsan bakışında yakalıyor insanı


desem ki
sen illegâl şehirlerle yürüttüğün
isyan mitingi sonrasında muzaffer bir fenomensin
'kubbe dudaklarında'yalancı tebessüm kırığı
dilinden yüreğine bir köprü uzanır ki
bir ucu yıkılmaz sur
bir ucu öyle yalçın uçurum ki


bilmiyorum hiç
bir dünya var aklında
neden diyorsun
nedir bu kir
bu pasak
yanılgılarla beraber kirlendi yaşam
aşk kavanozlarda üç figürle ebruli
gizlenenebildiğin kadar gizlen sen
kimdir acaba
yatağında uyuyan
sana benzeyen kaçak