Ela Gözlüye...
Son trenler sende dursun
Yırtan karanlıkların ardından
Ne ay geceye tutsak, olsada zifiriliğin
Güneş nasılsa doğacak aydınlığa geleceğin,
Türküler seni söylesin,
Maviye bakan ela gözlü dilberin,
Siney-i muhabbete candan veren bir elin,
Sıcaklığını hissettim bir ela gözlü dilberin,
Şehrin ışıkları elaya vuruyor karanlığın,
Her deminde ışıltısını vuruyor mahsun bakışını,
Bazen bozulmuşluğa sitem dolu haykırışını,
Biliyorum ben onun yüreğinin candanlığa akışını,
Yalnızlığımın yalnızlığındayken
Bir ankara sabahı geldi ela gözlü erken
Şiirlerde buluştuk vuslat bizi beklerken,
Sayfalarda içtik çayı,gönül sohbetinden,
Meçhullukler içinde,mechule bakarken
Sigaramın dumanında kaybolmuşken,
Gecenin siyahını şakağıma dayamışken,
Bir ela gözlünün güzelliğini gördüm bakışından...
.......................................................13.07.2008
Ne güzel bir ela gözün bakışlarında görebilmek hayatı Ne güzel şiire dökmek sevdayı, sevgiliyi, vuslatı
Tebrikler Hüseyin bey,
ifade edilmek isteneni duygusal bir şekilde okuyucuya yansıtmışsınız...
sevgili olabilme güdüsü her devirde aynı akıl ve ve kalp dengesine sahip değişmeyen bir güçtür..
mısralarda aşka dair daima bunu izlemleyebiliriz...
saygılarımla..
maviyle..
Kalemine Sağlık Seve Seve Okudum...