Elveda Dükkanı Kapattım

İş yok! Bu akşam kepengini indirdim, kapattım dükkanı,
Cebimde hayallerim! Kuruşluktan bozma; anahtarlıkta umutlarım..
Kapattım onsuzlukla dönüp duran dünya denen hanı,
Yine gecelerce yıldızları bedenime yorgan yapar yatarım..

Akşama yiyecek lokmam yok; malum işler kesat,
Bir ses diyor ki; ondan sana kalan ne varsa kes at,
Atamıyorum ki; kör olası illet yapışmış yakama,
İlle de düşün diyor onu unutma,içimi kemiren fesat..

Bu böyle olmayacak artık; kapatmalıyım büs bütün!
Sermayeyi yükledim kara renkte bir kediye,
Dönüp dururum gönül alış verişinde, ne diye?
Ben kapatmasam mazeret bulup kapatacak belediye,
Her tarafı onsuzluk götürüyor; gir de bir bak içeriye..

Bana müsaade.. Göremediklerime de selam söyleyin!
Gidiyorum bilinmezlerime, görünmezlerime yarın öğleyin,
Gönül dükkanımdan aklı evvel bir yar bırakıyorum size,
Kendini tutamaz, arkamdan zırlarsa hatırım için eğleyin..

Hoşçakal gönül alış verişimin kapısı,
Betonarme değildi ömrümün yapısı,
Ne kadar uğraşsam, biçsem, bozsamda
Ya kısa kalıyor ya uzun dervişin hırkası..

Elveda! Bu şehir yaramadı bir türlü bana,
Bakışlarım bile hedefte değil, hep karavana,
Bilseniz ne canlar verirdim; ne canlar!
Şu yüreğimi kana kana doyurana..

Elveda dostlar! Elveda! Ben kendime de yaramadım,
Dudaklarım hissiz, gözlerinize buse konduramadım,
İçimdeki çığlık gittikçe büyüyor, adımlarım küçülürken;
Ne yaptıysam yüreğimdeki sesi bir türlü susturamadım..

Gönülde kiracıydım, kirayı da ödeyemedim; yandığımın!
İyi bir müşteri bekledim, farkında değildim kandığımın,
Bir gülüşü, bir bakışı yetiyordu seviyor diye sandığımın,
Kilidi vurdum anılara, denize attım anahtarını sandığımın..