Elveda Gün Işığı

//
//

Boğazımda jilet keskinliğinde dizeler,
Tükürüp duruyorum ayrılığın suratına.

Ulan adam dediğin bir kere ölür,
Bir gecede bölünür,
Fazlası israf,
Fazlası zarar ziyan.

İstemezdim sanki bende,
Şöyle Orhan Veli ile tek kadeh atarken,
Bir gündüz düşü görmeyi,
O düşün en esrarlı sokağında,
Hüviyetimi kaybedip,
Kendiliğimden geçmeyi.

Dünya sanada iki çift lakırdım var,
Fikrim,cismimin önüne geçti diye mi,
Ağır geldim sana,
Yoksa kelebek kanatlarında mutlu olmaya,
Gökkuşağından hep yukarı kayılacağına,
İnandığımdan mı,
Çekemedin beni.

Ah,
Ah ki ne yağmurlara göğüs geren ruh,
Pencerenin önünde oturup,
Kendine gönderdiği,
İntihar dolu mektubu hecelerken,
İki damla inci tanesine,
Geçiş yapsın realizme.

Aynalarda bir öfke var nedendir bilmem,
Çatık kaşları hep üzerimde,
Sensizliğin sanığı tek benmişim misali,
Nereye gitsem,
Gösterip durular beni,ben/liği.

Merak edip duruyorum hala,
Ay yıldızla sıvanır mı?

Poseidon sende namert çıktın,
Denizi kendine ayırdın,
Sesim çıkmadı,
Martılar hep sana kanat çırptı,
Dişimi sıktım sineye çektim,
Peki ya o deniz kızları,
Onlara yaptığına ne demeli bilmem ki!!!

İstanbul sendende özür dilerim,
Seni daha fazla sevebilirdim belki,
Lakin ufacık yüreğim,
İki kadını kaldıramazdı ki.

Düşünüyorum öyleyse varım,
Demiş ya Kant olacak zatıali,
O kadar us'ta dolanıp,
Bunu mu buldun dememişler mi?

Dostum varlığı kanıtladın,
Sıkıyorsa yokluğunu kanıtla.

Çok konuştum bak,
Hem bölük pörçük tümceler,
Aralarında bağlantı yok neredeyse,
Eh hayatta aynen böyle ya neyse.

İşte vakit geldi,
İstasyonun saati acı içinde çınlıyor,
Bavulum yok,
O kadarda değil.

Gidiyorum,
Yarın sabah kalktığında ben yanında olmayacağım,
Seninle ilgisi yok bunun tıpkı benimle de,
İlgisi olmadığı gibi,
Gidiyorum;
Elveda gün ışığım...

Her gidiş erkendir,
Her geliş ise çok geç.