En Güzel Oyuncaklarımız Tezeklerdi
Zeytinleri sayarak yerdik biz, dedi Küçük Mustafa,
Tereyağını balı senede bir,
Ya görürdük,ya görmezdik...
Ama yine de alnımız açıktı,başımız dik...
En güzel oyuncaklarımız tezeklerdi...
Yazın oynar,kışın yakardık.
İnekler pislesin diye,
Sık sık altlarına bakardık...
Kışın yollarımız kardan kapanır,
Köy odasına dolardık...
Doktor,ilaç gelmedi mi karda kışta,
Başımızı,saçlarımızı yolardık...
Bir de şunu bilirdik,
Bizim devletimiz var devletimiz,
Bizi unutmaz nasılsa,
Şu vatanda ona küsülse,
Ne yaparız karda,kışta,kıyamette...
Yinede güzeldi o günler değilmi kutluyorum selamladım sayfanı 👍👍👍
şiir dolu yüreğine sağlık abi gerçekten çok güzel bir şiir.
yüreğin kalemin baki kalsın.. tebriklerr şairimm
yüreğine kalemine sağlık abim
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
Geçmişten çok anların anlatımı. Yoksulluğun ,işsizliğin, sosyal devletin himayesizliğinin bir tablosu olmuş. Zeytinin bile lüks olduğu günleri yaşıyor toplumun çoğu. Artık yaşayabilmek için başkentin göbeğinde gecekondular gördüm koloni yaşayışını seçmiş. Biri ekmek diğeri tüp bir başkası ocağını koyarak yaşamaya çalışıyor. Yok böyle bir şey Afrikada bile yok. Ama gerçek işte ülkemde var.hem de o kadar çok ki sayıları. Duyarlı yüreğine sağlık.