Engeli Olmayan Yürekler ( Son)

Shakespeare: En sahici şiir, uydurma olandır.



Mucize gibi ortasındayım ömrün
Güzelliğime gölge düşüren çizgim
Beyazımda çeşm-i siyahım
Böylesine tökezlerken yalnızlığım
Alnından öper misin yalnızlığımın
Zira satır satır sağımda solumdasın
Su gibi gel ömrüme desem
Gelsen
Öl desen ölsem...



Gel ömrümün mevsimine
Günahlarımı kucakla meleklerden önce
Sıcacık ruhuna gün/eş olayım
Zira alabora düşler bahtıma düşürür gölge
Bak bahtiyar soldu solacak yüreğimde
Belki ölüm yakın
Gelsen gün yüzüyle
Hatta Ay Dede'den önce mesela bu gece...


Tanrı'mla gelsen
Kalbin ellerinde iliklesen kalbimi kalp iliğine
Hasretin örtüsü yırtılsa sevdamizı sarsa
Ruhum erse muradına...

Allah'ım ne çok özlem
Hiç söylenmemiş sözler suskun kollarımda
Evet yağmur gözlüyüm
Öp desem öper misin gözlerimden
Zira kerahete düşecek vakit ...




Sevgilim sakın deme buz, boran
Gel işte!
Büyütelim sevdamızı elele
Derelim aşkı engelsiz yüreklerimizle
Bilirsin Sevda mânada derin
Yeminle okudum sure'de
Cennet'ten tac yapacakmış başımıza, Ulu
Gel be yüreğimin yarısı
Gel hasretinle tükenmeden vakit
Beni hicrana salan meselem
Ahh bir anlasan
Ben seni delice seven kadın...