Eprimiş Zaman Kırıntıları

Bir ayağı çukurdaydı gençliğimin
Hayatın keşmekeşinde
El yordamıyla bulmuştum aşkı
Ve denize bakan pencerelerden dalardım hep
Yakası açılmadık efsunlu hülyalara

Yaşanmış kırık dökük senli anılardan
Ve uzun kervanlar kadar uzun gecelerden
Gümüş çiğ taneleri yağardı arka bahçeme
Üşürdüm en az hatmi çiçekleri kadar
Ürperirdim.
Titrerdi adın dudaklarımda

Aşıktım mecnun kadar.
Cüzdanımda bir resmin,
Buruşmuş bir mektup
Göğsümde taşıdığım,
Ve sol yanımda o ince sızıyla
Neresinden bakarsan bak
Aşıktım mecnun kadar
Tepeden tırnağa
Sen dolaşırdın damarlarımda
Sancılı zamanlardı
Zaman hasret doğurmuştu.

Çıplak ağaçların,
Cılız gölgelerinde
Şiirler yazardım bitmeyen hasrete dair
Umursamazdı ne yosunlu taşlar,
Ne köpük köpük deniz,
Nede uzaklardan geçen balıkçı tekneleri
Hüznümün sadık refakatçisi gözyaşlarımı...

Bazen bir film olur bazen bir şarkı
Ve için yanarak yaşanır ancak
Hasret anlatılmaz gülüm