Erte Mevsimler

d/izlerim ezile ezile geçiyor zamanın içinden
yalancı baharlar taşıyan kış güneşi sıcaklığında düşlerim



akşama batacak da olsa
özlemlerim diridir...



güvercin kanatlarına tutturulmuş gülümsemelerin
ardına sığınırken
her seferinde erte mevsimlere
gebe durur bekleyişlerim...



hüzne bulanmış g/özlerimin gölgesi

seni beklerken!
ha kül ha güz rengi ellerim
neye dokunsam yangın!..


sadece
günü uyandıran karanlığın boynu bükük
kokunun sindiği duvarlarım ıslak



yıldızlar kanrevan
vurulur ay


gitgide büyüyen yalnızlık ortasında
bir yanım su bir yanım toprak

adımlarımsa rüzgar ...



dur bekle!..

seni vermedim daha
sonsuzluğa


daha çok var yâr!


gözlerime oturan karanlığı
ağaran güne asmadan


gidemezsin!..








sayın Ergüney'e yardımlarından ötürü teşekkür ederim