Evliliğin ///Karanlık ///Dünyası

Vay anam ne pişirecem akşama,
Beyimiz ne severdi acaba?
Yer o şimdi bir tencere dolma,
Amanın ister yanında da çorba...






Hergün yemek, ev işi, bulaşık,
Evlenince çoluk çocuğa karıştık...
Sorma halimi be anam zamanla yıprandık,
Mecburen yuvamıza sıkı sıkı sarıldık...




Şimdi kaynana nazını çekiyorum,
Bazen dayanamayıp ağlıyorum...
Beyimiz de ana kuzusu, laf söyletmez ona,
Ah keşke o sivri dili bir kopa, bir kopa!!!






Lise yıllarımı hatırlıyorum, ne de özgürdüm,
O zamanlar sadece ders çalışınca sürünürdüm...
Şimdi kocaman bir karanlığa büründüm,
Nereye varacağımı bilmeden yürürüm hep yürüdüm...