Evren Hissiyatı

Tanrım burada bulutlardan bir insan yarattığına şahit oluyorum
dokundukça büyüyen bulutlardan
karanfil cennetine
ve cehennemine yabancıların



Tanrım ismi istasyonlardan taşıyor
ben ki hiçbir zaman bir dost bulamamış
o cilasız bankım
yalnızlığım öpüşüyor rüzgarıyla Tanrım
gürültülerin sessizliğimizle
seviştiğine yemin edebilirim



Tanrım tırnaklarını ojeliyor bu bulut
şiirimin
kadın oluyor bir anda
vahşi
bir anda çocuk oluyor bu şiir
mavi
bir anda çığlık oluyorum o ünsüz orkestra şefinin
parmak uçlarında renklenen
gölgeleri döküyorum bardağıma
beyaz oluyor


Tanrım iplikler süzülüyor onun gamzesinden
mutluluğu oluşturan o simli iplikler
sen güzelsin Tanrım
bu bulut güzel


sesi kar tanelerini bağışlıyor dilimin ucuna
soğumuyorum
yabancılaşmıyorum bu yangına
tek heceliyim
onun elleri arasındayken resmimin siyah- beyazlığı

Tanrım onun dudaklarından yaşamak geçiyor yürüyüp
onun ruhuna gidiyor bu ömür serüveni
o yarattığın naçizane insan
gökyüzünün parçası
beyazlığın en mavisi
maviliğin en beyazı



onunla kapıyorum bu şiiri Tanrım


affet



ne müthiş manzaradır onun teni
göz ucumda
dokunmak nasıl bir evren hissiyatıdır
tahmin etmek güç Tanrım

affet


8 Ocak 2013