Ey Dostum.../

I:

Yalancı baharların içinden geçmekten ezildi bu yürek !
Acısınımı anlatayım zulmünümü ? hangisini anlatayım be dost ?
Kalbime kurşun misali giren bu acının dermanı yok dediler bana
Üzülmekten başka bir çaren yok,ilerde unutursun dediler
Canımın yanışını bir kez olsun görmediler
Ben yandım herkes öylece izledi
İzlemekten de başka bir çare olmadılar bana...

Ben her gece alev misali yanarken,
Beni yakanlar sadece,yanışımı izlediler
Ve ben her gece yandığım için uyuyamazken,
Yine beni yakanlar mışıl mışıl uyuyordu
Düşündüm durdum kendi kendime
Bir gün yüzüm gülecek/mi acaba...

Kimse bilmiyor aslında,
Yada biliyor da bilmiyor
Topraktan geldik,
Yine toprağa gideceğiz
Ama geldiğimiz gibi değil !
Gelirken sevgiyle,şevkat ile geldik,
Giderkende akıbetimize göre ağırlanacağız
Şimdi herkes yaksın canımı serbest
Bunun ahiretide var be dost...!

II:

Dünyanın yalan olduğunu bilmiyorlar ey dost
Herşeye burada sahip olduğunu sanıyorlar,
Varlıklarıyla kendilerini avutuyorlar,
Suçsuz insanları yalan sözlerle dolduruyorlar
Günah be dost ben yapamam asla
Allahımdan korkarım...

Bu dünya yalan dünya be dostum
Sanmaki ben bu dünya için yaşıyorum
Sanmaki bu dünyanın parası beni mutlu edecek
Yok dostum yok!
Ben bu dünyaya,
Akıbetim için,ahiretim için,ve cennetim için,
Allahımın bana verdiği can ile,
Sınavımı tamamlamaya geldim...

Şimdi beni yaratan Allahıma yalvarıyorum
Ben bana düşen görevlerimi yerine getiremeden,
Canımı alma Allahım ne olur.../