Farzet Ki

Farzet ki hiç gelemedim sana,
Vuslatımız olmadı bu cihanda,
Kapımızı hiç çalmadı mutluluk mesela,
Ayrılıklar gelip buldu hep bizi,
Kimi zaman hasretten yansak bile,
Sevmekten vazgeçme sevgili,
Unutma ben uzak olsam da,
Hadi içine çek beni,
Aslında bir nefes kadar yakınım sana,


Farzet ki hiç koşamadık kırlarda,
Doğuştan tutmamış ayaklarımın üstüne,
Tüm gücümü toplayıp dikilemedim karşına,
Hayat içinde başarılar seni bulsa da,
Ayakta alkışlayamadım seni mesela,
Ama yanında oldum her daim ruhumla,
Sen aşkı anla diyerek savaştım,
Aşkı bende yaşamasan bile bir zaman sonra,
Kıymetini bileceksin bir ömür aşkım,
Çünkü öğretmenin benim senin,
Sen aşkı bana öğretensin kadınım.
Uzak olsa da tüm yollar, vuslatımız olmasa da,
Senin bekleyeceğim,
Karşıma bir gün olsun çıkmasan da,

Farzet ki gözlerinin içine baka baka,
Bir Pazar günü sabah kahvaltısında,
Seninle olamama ihtimali yüksek olsa bile,
Hani bir gazete alıp elimize, okuyamasakta,
Benim için sen oku sevgili,
Kendin için oku bu hayatta, oku ve aş kendini,
Aş ki tüm aşılmazlıkları yenebilesin.
Ne zaman bir sıkıntı dağ gibi dursa önünde,
Sevginle ve azminle onu erit sevgilim.
Ben hep destek olacağım sana,
Yokluğumda bile beni hissedeceksin.

Farzet ki yıldızım kaydı gökyüzünden,
Soğuk bir kış gününde,
Düşmüşüm bir köşe başında cansız,
Yüzümde bir tebessüm bırakırım sana,
Şiirlerimi emanet edecek kimsem yok,
Sen sahip çık benden sonra ama,
Sakın ardımdan ağlama sevgili,
Ben sen diye sarılırım toprağa,
Sen diye severim ölümü,
Belki bir gülde can bulurum,
Ellerinde taşırsın ben diye gülünü,
Ağlama sakın yaş değmesin gözlerine,
Herkes ağlarken sen her daim gül,
Farzet ki ben yok olunca hayatından,
Devam et hayatına sakın durma,
Yarım bırakma sevdayı ben yokum diye,
Aslolan bir beden değil sevgili,
Ruh yeter insanın kendine,
Sen benim için sev herşeyi.