Ferman

Hemen şimdi,
Cepsiz bırakmalısınız korkularınızı...

Ki geçip yüreğinizin iğnedanlığından,
Saklı öfkelerinize oturacağım...

Bir sayfa,
Ve sayfanın tam ortasından bölünecek evren,
Başucunuza bıraktığım çelişkilerinizden...

Giderken;

Bir güvercin,
Bir sofa,
Ve bir sofra...

Yüzünüzden,
Dilinizden,
Kıymetsiz düşünüzden,
Uzak, göreceli ve bir o kadar gürültüsüz,
Irmaklar akıtacağım sessizce...

Duyun ve görün şimdi,
Nereden alıp nereye getirdiğinizi.

Toprak,
Çocuk,
Sevda,
Ve yalanlar,
Bükülecek çırılçıplak.
Terkediyorum içsel dürtülerinizi,
Vefasız avuçlarınıza...
Sadık bir kölenin uysallığını bırakıyorum,
El değmiş saçlarınıza...

Hemen şimdi,
Astarsız bırakmalısınız maviyi.

Sabahsız akşamları,
Soylu aşkları,
Memleketimin işsiz sofralarını,
Üzülerek emanet ediyorum,
Haksız ve anlamsız muaşeret adabınıza...

Fermandır,
Okunsun!
Ey sonbaharım,
Ey yoluna özgürlük serdiğim kederlerim,
Ey Eflatun gözlerim, Gazali çığlığım.
Ey damarlarımdan lime lime çekilmiş hasretim,
Ey Pir Sultan beşeriyetim,
Ey ateşten gömleğim Ernest,
Ey Veysel'ime kilit vuran mutlu işkencelerim!

Gömün beni!
Bitkinim.
Susun beni!
Ben vatan hainiyim...