Geceme Sızar Hüzün

önceleri dediler ki
ateş sensin,
köz sensin,
kül sensin...


o yüzden,
ürkek bakışlarımda alev
yüreğimde yangın var...
varlığınla yokluğun arasında köz
gidişinle dönüşün arasında
.....................külüm.....




acemilik edip,
ne kadar da döksem yüzümü sana
sen doğarken sabaha ,
ben
ölürüm...





keyfe keder yaşlar dökülür gözlerimden,
ne kadar da çok sevmeyi biliyorum
böyle sevmeyi kimden öğrendim anne?
.....inan bilmiyorum....




bazen,
karışır giderim aşkın bam teline,
takarım gülümseyen bir maske
içimin bahçelerini sustururum bir ,bir
her gün açarım duvağımı yeni güne
ve
hasadı zor gecelerde
sıyırırım alnımın çizgilerini...






önceleri dediler ki
uzak tut kendini aşktan
kuru tut dudaklarını,
ki,
üşür nefesin
gölgesi bile kapında yoksa,
..............ağlarsın............






artık neye dokunsam
göz kırpar aşk...
ama benim mecalim yok
ruhu sömürülen
acıtılan
incinen
hep ben...
sancır yüreğim,
dolanır şiirler dua niyetine dilime...





derken,
solar güller ellerimde
parmaklarımdan eser samyeli
bir ben düşerim yollara
bir de sen...
vururum kendimi ayak izlerine,
yorulur ecel !
diyemem dön geriye
kalp susar
canım yanar,
bir şey düğümlenir boğazıma
geceme sızar hüzün



gel....
gel....