Geçmişte Kalan Gün

Bindebir karşımıza çıkan,
Dostluk, arkadaşlık, sevgililik fırsatlarını.

Bir akşamüstü saatinde ,
Yorgun gövdemizi yasladığımız,
Mırıl mırıl konuşabileceğimiz birini.

Omuzumuza dolanan bir kolu,
Başımızı yaslayabileceğimiz bir omuzu,
Belimizi kavrayan bir eli,
Uzun yollara dayanıklı aşkların sahibini,

Karşımıza çıktığında, tanıyabiliyormuyuz ?
Hissedebiliyormuyuz?
Değerini bilip, benzersizliğini anlıyormuyuz ?
Yoksa hayatı erteliyormuyuz ?

Sonsuz fırsatları, sayısız sanıp,
Kendimizi, hep ileride bir gün,
Karşılaşacağımızı sandığımız, bir başkasına,
Bir yenisine ertelerken,
Hayat yanımızdan geçip gidiyor mu ?

Karşımıza zamansız çıkmış insanları,
Yolumuzun kenarına sürerken,
Bir gün geri dönüp,
Onları deliler gibi arıyacağımızı ,
Hiç hesaba katıyormuyuz ?

Hayat zalimdir çoğu kez,
Her zaman cömert davranmaz,
Her zaman aynı fırsatları sunmaz,
Ödetir toyluk zamanlarını.

Hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların,
Eskimeden yıprattığımız dostlukların,
Savurganca harcadığımız sevdaların,
Acısından yandığımız aşkların,
Sarmaşık gibi bedenimize sarılan,
Yaz kış tenimize yapışık olan yoldaşlarımızın,
Hatırasıyla yapayalnız kalırız bir gün.

Bir akşam üstü yanımızda kimse olmaz,
Ya da olması gerekenler değildirler.
Yıldızların bizim için parladığını görmeyen gözlerimiz,
Gün gelir hayatımızdan kayan yıldızların,
Gömüldüğü maziye kilitlenir kalır.

Bazılarımızın gelecekte (SANDIKLARI),
(BİR GÜN) geçmişte kalmıştır oysa.




Not:Bir dostumun günlüğünden okuduğum düz yazının bende bıraktığı izlerdi yansıtmaya çalıştığım.

Yaşar KOPUZ...24.03...2009...İst.