Gel

yoksun işte ...

içimin kıyameti ateşten bir dil gibi

sancılı şiirler doğuruyor geceye

her öldüğümde yeniden yarat diye beni

bir umut ol sus'larıma

gel...




d/üşüyorum sevgili...

ölüm sessizliğinde yaşam çığlığı ol sesime

kanadı dört duvar zindan sensizlik

olay mahalinden arta kalan

aşk kırıntıları...

sanrılı...



dokunma sen yanlarıma

ellerin üşür

yokluk en olmaz yerimden

aç bir çocuk kadar sabırsız vurur



rüyalarım çırılçıplak...

yamalı uçurtmalar havalanmıyor gönlümden

firar etse ruhum göğsümden

bildiği tek yol sevdan olur

peşimde kollarını gölgeme dolamış hasret

gözlerimde kayıp bayram sevinci...

bir başkalık var özleminde

konuşsa gözlerim bakamaz...

sussam kaldıramazsın...



hisset...

içimde kayıp bir eylül

yaşanmamış bir mevsim rengi

avuçlarımda uçmayı unutmuş kuşlar...

kanadında acının mührü

olur ya...

z/amansız bir sızı sarar da ruhunu

nefessiz kalırsan

bil ki her daim

huzur kıyılarım senindir

gel...



özlem çanları ölüm sessizliğinde delerken geceyi, tınısında bir yakarış iner bulutun koynundan şiire.

ay sessizliğe inerken,yakamozun sihrine uçarsa Ankalar...

dinle...