Gidenden Ne Kalır?

(bu gidişten intihara ramak kaldı)

son bir bakışı esirgemek için
kırpışan gözlerden ve
son dökülen sözcüklerden
bir "kendine iyi bak" kaldı

zembereği atmış hayatımızın
kırılmış çarkı,
"meğer ben sevmişim,
o hiç sevmemiş" makamından
biçimsiz bir şarkı kaldı

saçlarımıza hiç yakışmayan bir toka,
dibi delinmiş, adi cinsinden bir taka kaldı.
buzlu bardağını ıstırapla dolduran
bir yetmişlik vişne-vokta kaldı...

ayrılığın kanamakta olan yaralarımıza
yaptığı katkı,
boynumuza yılan soğukluyla dolanan
bir atkı kaldı.

buhran kokulu boş odalar,
ağzı çok bozuk aynalar,
insanın tek kendiyle çözebileceği
sorunlar kaldı.

bu gidişten var ya;
çok kişiliksiz,
adi/şerefsiz
bir yalnızlık kaldı...