Giderken Yokluğunu da Götür Ya da Gitme

Giderken kendini bu kente bırakmışsın
Gülüşlerin odamdaki boy aynasında duruyor
Yahut mutfakta bir şarkı mırıldanıyorsun
Sana kucak dolusu kan kırmızısı gül veriyorum
Ellerim saçlarında dudaklarım yanağında duruyor
Gözlerime b/akıp bana gülümsüyorsun
Ne güzel

Ellerinde rengarenk kalemler oluyor
Beyaz bir kâğıda
En sevgili halinle bir çocuk çiziyorsun
Gülüyorsun
Ne güzel

Ve sonra...
Yüreğime konargöçer bir sevda bırakıyorsun
Muhacirlerden duyuyorum gideceğini
Yüreğim titriyor
Üşüyorum ...

Seni içtiğim cam bardak düşüp kırılıyor
Çizdiğin çocuk uykularında uyanır
Ağlamaya başlıyor
Ben sağır kesiliyorum
Gözyaşları buz taneciklerine dönüşüyor
Tane, tane yüreğine düşüyorlar
Yüreğin parçalanıyor
Kan kırmızısı güller ellerinde soluyor
Ve mırıldadığın şarkı kıyamet çığlığı oluyor

Çizdiğin resimdeki bütün boyalar dökülüyor
Kucağımda can veriyorsun

Giderken kendini bu kente bırakıyorsun
Sana dair her şey orta yerde kalıyor
Bende sana dair bitmez isyanlar başlıyor

Oy! havar bu kente isyan var
İsyan ki dudakta kaçak cigara
Ağızda küfür!

Giderken yokluğunu da götür
Ya da gitme!

Bir yanım sende kalırken
Öbür tarafım bana düşman
Her gün beni öldürmeye yeminli
Kiralık bir katil oluyor