Gidiyorum Senden
En musalla yüzlü vaktidir gecenin
Kırılırken sessizliğin zembereği
Leyl zamanlardan kalma gülüşlerde
Sancıyor düşler...
Eli ağır yalnızlığın
Kötü vuruyor
balyozunu yüreğe...
Kirpikler tan ağarmalarında
Uyutsam da gözlerimi
Tek kişilik ağlıyor uykular
Yakamozlar düşmüyor rüyalarıma...
İçimde can çekişen k/adın
Kanatıyor yüreğimi
Aynaların kırılgan yansımalarından
Düşerken yüzüm
Çocukluğuma saklanıyor kederler...
Kimsesizim...
Yarınlara yazılmış şiirler
Tutsak kaleme
Başkaldıran mısraların elinde...
Ve düşlerimin düştüğü yerde
Dünlerim...
Ömrümden dökülürken
hasat mevsimler
Biçare hayallerin bağbozumunda
Kaç nefes daha alınır böyle?
Soluksuzum...
Eylülün soğuk ellerinde
Üşürken
Kış güneşinde avutuyor kendini
Sorgusuz ruhum
Kasım acısında terketmeler
'Bırak git' diyor
Yokluğunun en zemherisini
Yetim düşür kendine
Çek perdelerini
Sana yıkılışını gör..
Aşkın aksak ayağıyla
Gitmekle kalmak arası adımlar
Diz bağımın çözüldüğü yerde
Devriliyor içimde vagonlar
Mecalsizim...
Biliyorum
Gelmeyecek kırlangıçların kanadında
mutluluklar
Ellerimin çaresiz kaldığı yerde
Avuçlarımdan dökülen dualarda
Umutlar...
Yüreğim yüreğine yük
Görüyorum
Bitsin artık
Bitsin bu işkence
Son bulsun pişmanlıklar
Atıyorum içimden sana aitlerimi
Suçu yok ayrılığın
Düştü sabrın imamesi
Kırılsa da yüreğimin ayak bileği
Gidiyorum sevgili
Gidiyorum senden
Ümitsizim...
29.03.2011
/Kasım acısında terketmeler 'Bırak git' diyor Yokluğunun en zemherisini Yetim düşür kendine Çek perdelerini Sana yıkılışını gör../
bu dizeleri okuduğumda yalnızlığın kendine semaha dönmek olduğunu anlıyorum bir an. dur-duraksız geçen zaman paradokslarına sıkışıp kalmak kalmak gibi insanı iç eden başka bir şey yoktur. şair kaleminde hüzne yapılan vurgu pek çok ayna kırığında parçalanmış anı sürüyor dilimize.
her ne kadar kendimizi tam olarak onun(şairin) yerine koyamasak da gelip yerleşiyor satırlar bir yerde zihnimize. kendi anı sandıklarımıza uzanıyor zihin. yavaş okunduğunda üstüne düşünülecek çok satır yazmış şair.
emek ve dinlendirme belki de anlık duygu patlamasıydı bilemiyoruz ama şiirdi ve okumak boyutlar ekledi zihnimize.
finalinde mecburiyetin kırgın vedası gayet güzel işlenmiş.
tebriklerimle arzu hanım.
Yüreğim yüreğine yük Görüyorum Bitsin artık Bitsin bu işkence Son bulsun pişmanlıklar🤐
Yürek yüreğe yük oldu mu problemler büyük demek ki...👍
Umarım kurgudur, kutladım...👍
cok cok guzeldi yureginize saglik...
"Eylülün soğuk ellerinde Üşürken Kış güneşinde avutuyor kendini Sorgusuz ruhum"
Derin hüzün,
Gitme vaktinin ilk sözleri..
Narin bir veda...
Kutlarım Sevgili Arzu👍