Göğe Son Bakış

Yok...!

Telaffuzu zayıf cümlelerin, kan kusan sabahlarında adın..
Ve en sancılı bakışında gözlerinin, teninden ölümüne varan yol kadar suskun tadın.
Şimdi zaman;
Avuç açıp göğüne, aminleri samimiyetsiz dualarına inanmak için geç..

Belkide erken;
Kör bakışlarımı sinene yaslayıp gözlerinde yürümek için..

Güzeldi muhakkak;
Hüznünün solgun güncesine not ettiğin, başkasına sevap bize günahkar hayallerim,
Görmedim..

Oysa zerre kesmeden umudumu adından,
"Bana bir güneş doğurabilirmisin elişi kağıtlarından?" dedim..
Yürüdü biçare yüzün,
Tenime değdi.

Ölümdü bu..
Yokluğunu her sil baştan kazıdığımda aklıma,
Senden bir an,
Benden bir can gitti..

Bak...!
Canımdan çekmiş nefesini ayak parmakların..
Ve bitişinin kaydını tutuyor otopsi raporumda,
Yüzü yabancı bir kadın..

Kanım çekilmiş kınından ölümüne yaslanıyor an be an..
Uzak dur benden,
Şeytan beynime dadanmış fikirlerimle raks ettirirken adını;
Ve gözlerim sırat' tan atlamaya meyilliyken bu kadar,
Araf gözümde ufacık bir urf..
Dokunma yüzüme..!
Yazgım kan kusuyor..